Wakacje i Rekreacja

Pierwszym i może najważniejszym symbolem Zielonej Wyspy jest harfa; jest ona godłem państwowym, jej wizerunek znajduje się na walucie Irlandii. Instrument istnieje naprawdę i jest pieczołowicie przechowywany na Trinity College w Dublinie. Jest to średniowieczna harfa irlandzka (zachowało się i to nie wszystkie kompletne- tylko czternaście takich instrumentów).
Harfy używane były już w najstarszych czasach (Mezopotamia, Starożytna Grecja), a więc i Celtowie lubili na niej grać i jej słuchać; i chociaż uważani byli raczej za wojowników to przecież zdarzali się wśród nich poeci sławiący przy dźwiękach tego instrumentu chwalebne czyny swoich wodzów na zamożnych dworach a z czasem trafiła harfa także pod strzechy prostego ludu stając się także instrumentem, na którym była wykonywana także muzyka ludowa.
Z początku produkcją harf, albo jak też jest nazywana, lir zajmowali się tylko wybitni mistrzowie, a więc był to instrument bardzo drogi: poeci i bardowie musieli szukać bogatych mecenasów, aby móc wykonywać swoją misję.
W Irlandii podbitej przez Anglików artyści grający na harfie byli ścigani jako element wywrotowy nawołujący do walki przeciwko najeźdźcy, a że okupacja trwała długie lata powoli ginęła sztuka grania na harfie. Dopiero w XIX wieku sztuka ta zaczęła się odradzać. Zaczęły powstawać Towarzystwa Harfistów w Dublinie i w Belfaście i na potrzeby takich towarzystw pewien dublińczyk John Egan stał się producentem tego instrumentu. Dziś harfa jest trochę zmodyfikowana na miarę współczesności: jest lżejsza i ma cieńsze struny.